Porto

Portugalia. Porto. Udało się :) dotarłyśmy !!!

po opuszczeniu Madrytu, łapiąc kolejne stopy...kierując się na Porto. Jeszcze w Hiszpanii mijałyśmy Salamankę. W 2002 roku stolicę kultury. Jadąc TIRem ,nie pomyślałyśmy by się zatrzymać i do Salamanki zajrzeć A szkoda. TO takie piękne miasto. 

PO drodze spałyśmy w krzakach na granicy Hiszpańsko-Portugalskiej. Ta wówczas jeszcze istniała. Dojeżdżając do Porto zadzwoniłam do Francesco. Portugalczyka, którego poznałam na studenckim Sylwestrze w Budapeszcie. Na pożegnanie dał mi swój adres i zaprosił. Chyba nie liczył do końca, że ..z zaproszenia skorzystam ;) 

Opowiadał, że mieszka nad samym Oceanem...a ja uważałam, że to bajki takie i choć Pavoa de Varzim jest nad Oceanem, to żeby od razu mieszkać przy plaży....

Nie wszyscy są mitomanami- Francesco podjechał po mnie sportowym 2 osobowym autkiem, jak zobaczył koleżanki i bagaże- zdzwonił po Jose. Jego też poznałam na Węgrzech. 

Wspólnie spacerowaliśmy po Porto. Choć dyskomfort niemycia się powodował, że jakoś tego Porto nie chiało nam się zwiedzać. Pamiętam tylko wykafelkowane domy i to wcale nie Azulejos . Kto sobie kładzie flizy na domach :) jakoś nie zachwycało mnie to specjalnie ;)

oraz most Eilfa. Dwukondygnacyjny. Ten akurat mnie zachwycił.

A potem pojechaliśmy do Pavoa de Varzim , do wielkiego domu Jose , gdzie jego rodzice zaprosili nas już na kolację....z noclegiem....ale to na kolejną opowieść 

tak...dotarłyśmy do OCEANU