W sercu Xi’an, wśród gwaru nowoczesnego miasta, wznosi się ku niebu surowa, ceglana sylwetka pagody. Pagoda Dzikiej Gęsi, zbudowana w VII wieku, nie olśniewa złotem ani zdobieniami. Jej piękno tkwi w prostocie – w tej strzelistości, która jak modlitwa wznosi się ponad dachy miasta i jest związana z jedną z najbardziej spektakularnych i zakazanych podróży na Zachód. W VII wieku Buddyzm w Chinach już istniał, ale brakowało oryginalnych tekstów buddyjskich. W 627 roku, wbrew zakazom władz, Xuanzang buddyjski mnich z dynastii Tang, potajemnie opuścił Chiny i ruszył na zachód. Jego podróż trwała 17 lat i prowadziła przez pustynie, góry i królestwa Azji Środkowej aż do Indii. Łącznie przebył ponad 10 tysięcy kilometrów – pieszo, konno, czasem w karawanach kupieckich.W Indiach spędził kilkanaście lat, studiując w najsłynniejszym ówczesnym uniwersytecie buddyjskim w Nalanda. Spotykał się z nauczycielami, prowadził dysputy filozoficzne, kopiował i zbierał teksty. Do Chin powrócił w 645 roku z prawdziwym skarbem: 657 sutrami, 150 relikwiami i posągami Buddy. i to one są przechowywane w Pagodzie Dzikiej Gęsi.
Komentarze
Prześlij komentarz