Luoyang, Muzeum Wielkiego Kanału

W Luoyang odwiedziliśmy muzeum Wielkiego Kanału, które przypomina, że Chiny już setki lat temu stworzyły coś, co współczesny świat dopiero miał wynaleźć. Wielki Kanał, zwany Dà Yùnhé, to najdłuższy sztuczny kanał na świecie – ma ponad 1 700 kilometrów długości i łączy Pekin z Hangzhou, przecinając serce kraju. Jego początki sięgają V wieku p.n.e., a ostateczny kształt nadano mu za panowania dynastii Sui (VI–VII w.). Kanał był krwioobiegiem cesarstwa: dzięki niemu transportowano zboże, towary, żołnierzy i idee. Pozwalał zasilać północ w zboże z żyznych południowych pól delty Jangcy, a tym samym – utrzymać stabilność całego imperium. Dopiero wiele wieków później świat zbudował swoje własne wodne cuda: – Kanał Sueski w Egipcie otwarto w 1869 roku, – Kanał Panamski – w 1914 roku, – a w Polsce przekopano Mierzeję Wiślaną dopiero w 2022 roku, by połączyć Zalew Wiślany z Bałtykiem. Porównując te daty, trudno nie odczuć respektu wobec chińskiej inżynierii sprzed dwóch tysięcy lat. Wielki Kanał był nie tylko przedsięwzięciem technicznym, lecz także symbolem administracyjnego geniuszu i determinacji cesarzy, którzy chcieli połączyć kraj w dosłownym sensie